27 oktober 2021
Blijkbaar bestond van Iperen al 75 jaar toen ik 25 jaar geleden bij TTD begon. Daar was ik me niet van bewust. Als ik terugkijk, ben ik dus al een kwart van die 100 jaar een deeltje van het grote geheel.
Mijn eerste kennismaking met Van Iperen – toen nog W. van Iperen – staat me nog helder in het geheugen. Mijn vader Dick vroeg mij om ’s avonds met hem mee te gaan naar Van Iperen. Daar was de graanoogst losgebarsten. Ik ging in 1994 als 15-jarige jongen mee naar Westmaas, niet vermoedend dat ik daar over twee jaar zou gaan werken; althans bij een zusterbedrijf. We kwamen aan bij het bedrijf, nou ja, een woonhuis. Daar gingen we naar een ‘zolderkamertje’ waar we een man – met toen nog donker haar – ontmoetten die zich voorstelde als Piet Bakker. Hij viel gelijk met de deur in huis en gaf aan wat hij wilde verbeteren op automatiseringsgebied, waar ik toen nog helemaal niets van begreep. We gingen nog even naar beneden. Daar zat iemand tussen heel veel papier. Hij stelde zich voor als Peter Kalkman. De ‘clean desk policy’ was er toen blijkbaar nog niet. Het was ergens halverwege de avond, maar het leek net overdag. Iedereen liep in en uit en van een eindtijd van 17.00 uur hadden ze nog nooit gehoord. Eén ding was mij meteen duidelijk; hier stampten ze met hard werken een bedrijf uit de klei!
Start bij TTD
In 1996 ben ik bij TTD begonnen als ‘jochie’ van 17 jaar. Vooruitstrevend als we waren, hadden we een automatische typemachine, een telex en een tekstverwerker van Apple. De zwart/groene, bibberende beeldbuis was hét systeem waar we orders en voorraden mee verwerkten. Al snel kwam er een computer waar je brieven op kon typen en in het systeem kon werken. Wat een vooruitgang! Je kon zelfs een vrachtbrief printen vanuit het systeem. Mijn taak om deze vrachtbrieven op de automatisch typemachine te vervaardigen, kwam al snel te vervallen. Wat een virus is, weten we inmiddels allemaal, maar wij hadden toen te maken met een ander virus. Dat was het computervirus van Piet, wellicht aangewakkerd door het Griep-virus van Griep senior. Dit betekende dat we in een hoog tempo van de ene technologische verbetering naar de andere gingen en altijd voorop liepen op ICT-gebied. Dat maakte werken bij de organisatie erg leuk en het bleek nog een besmettelijk virus te zijn ook. Al snel mocht ik daar mijn bijdrage aan leveren en zijn we letterlijk van de sigarendoos naar een volautomatisch sturend systeem gegaan. Mijn direct leidinggevende Arie van Steensel stond namelijk bekend als de man met de sigaar. Twee doosjes sigaren op een dag waren geen uitzondering en de lege dozen gebruikten we om voorraadtellingen en werkorders door te geven.
Organisatie en structuur
Toen ik in 1996 bij TTD begon, was Van Iperen een compleet andere organisatie dan het op dit moment is. Om te beginnen was het een veel kleinere organisatie, met minder mensen en een andere leidinggevende structuur. Als er al over een afdeling gesproken werd, was dat heel beperkt. Jan Bijl die destijds directeur was, schreef zelf de bijna onleesbare verkoopbonnetjes die we via de fax ontvingen. Jan Bijl z’n wil was wet en ‘bij wijze van spreken niet waar’ betekende dat je gewoon moest uitvoeren wat hij zei. Om het te benadrukken, kuchte hij en noemde hij je naam nog een keer. Als het moeilijk werd, moest je er nog maar een keer over nadenken. In de achterliggende 25 jaar zijn er veel structuren aangebracht in de organisatie en tussen de zusterorganisaties. Een bedrijf ‘uit de klei stampen’ is één, dat ook in stand houden en in ‘beheersbaar vaarwater’ op koers houden is twee. Ontegenzeggelijk heeft de automatisering van de afgelopen 25 jaar daar een belangrijke bijdrage aan geleverd.
Zo vader zo zoon
Via de contacten van mijn vader kwam ik bij de organisatie terecht. Mooi om te zien dat dit in generaties doorgegeven wordt want Dick Griep junior werkt inmiddels ook bij Van Iperen.
Joost Griep
Foto: De interesse van Dick Griep jr. in de akkerbouw is er altijd geweest.
